U stóp skał znajduje się miasto Kalampaka. Pomimo swojego współczesnego wyglądu jest stara miejscowością  o strategicznej lokalizacji: niedaleko wypływajacej z gór rzeki Pindos obok przesmyku górskiego i na granicy miedzy Tesalia a Epirem. Zbudowano je od nowa po doszczętnym zniszczeniu przez hitlerowców w 1943 r. Kilka starych kosciółkow biznatyjskich i tradycyjnych domostw zachowało się w górnej części miasta w okolicach starej katedry. Sama stara katedra to dowód na długą historie miasta. Obecnie Kosciół Zaśnięcia NMP wybudowany wg niektórych naukowców nawet na przelomie X i XI w. wzniesiono na miejscu bazyliki wczesnochrzescianskiej z VII w, a ta powstała najprawdopodobniej na ruinach antycznej światyni Apollina. (za Przewodnik Ilustrowany GRECJA, Pascal 2007)

Nasza wizytę w tym arcyciekawym miescu zaczelismy banalnie, od obiadu... 

Jest to nasze pierwsze spotkanie z kuchnia grecką. Wszystkie dania kusza egzotyka. Musaka, baklażan duszony, rózne rodzaje mięs, papryki nadziewane farszem miesno-ryzowym, oczywiscie sałatka grecka to wszystko spróbowalismy na poczatek. Pózniej mieliśmy jeszcze ochote na ryby. W karcie oczywiscie są ale nie można ich dziś zamówić. Miła pani kelnerka obiecuje przynieść fisha iiii? Efekt widać na zdjeciu obok. Okazuje się, że Grecja otoczona zewszad morzem w ryby jest niezwykle uboga właśnie latem, ponieważ od maja do października można je łowic wyłacznie na wędke lub lampke (przyneta na lince zaopatrzonej w liczne haczyki).

Pokrzepiwszy sie na ciele wyruszamy do pobliskich klasztorów.

Klasztory Metéory są równie piękne, co tajemnicze. Według legendy, św. Atanazy (Agior Athanasios), założyciel Megálou Meteórou (Wielkiego Meteoronu), najstarszego monastyru, wzniósł się na szczyt dzięki pomocy orła. Bardziej przekonujące są jednak przypuszczenia o pomocy udzielonej pierwszym mnichom przez biegłych w sztuce wspinaczki mieszkańców wioski Stági, średniowiecznej poprzedniczki Kalambáki. Tak czy owak, budowa klasztorów była nie lada wyczynem. Niemiecki przewodnik dla alpinistów ocenia niemal wszystkie trasy w Meteorze jako "trudne", sprawiające kłopot nawet osobom posiadającym nowoczesny sprzęt wspinaczkowy.

Pierwsze wspólnoty religijne pojawiły się tutaj pod koniec X w., kiedy w jaskiniach (jest ich pełno w okolicznych skałach) zamieszkała grupa pustelników. W 1371 r. dołączył do nich Jan Paleolog, który zrzekł się serbskiego tronu, by zostać mnichem Joasafem. Obecność potomka królewskiego rodu walnie przyczyniła się do zakładania kolejnych klasztorów. Okres największej świetności klasztory przeżywały za panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego (1520–1566), kiedy to aż 24 skały zajęte były przez monastyry lub pustelnie. Największe z nich gromadziły ogromne skarby, czerpiąc zyski z posiadłości ziemskich podarowanych im w odległej Wołoszczyźnie i Mołdawii, a także samej Tesalii. Posiadłości te pozostawały w rękach mnichów do XVIII w., kiedy to życie klasztorne w całej Grecji poczęło wyraźnie podupadać.
(za przewodnik.onet.pl)

Niegdyś wejście do monastyrów odbywało się po sznurowych drabinach lub po drewnianych rusztowaniach, drabinkach i mostach, połaczonych w systemy komunikacyjne. Bardziej bojażliwych wciagano na górę w sieciach. Pierwsze stałe mosty przerzucone nad przepaściami pojawiły sie tu dopiero pod koniec XIX w a piersze schody w poczatkach XX stulecia

Dzis Meteory połaczone sa ze światem asfaltowa drogą, która obiega je wokół, tworzac petle miedzy klasztorami. Do wyboru mamy drogę od strony Kalambaki oznaczona tablica Meteora odchodzaca od E92 w prawo, za torami, tuż przed wjazdem do miasta. Pozwala ona rozpoczac zwiedzanie od góry, czyli od najwyżej połozonych, najwiekszych klasztorów. Druga możliwośc to skorzystanie z drogi biegnacej do wioski Kastraki i poznawanie Meteorów od strony najmniejszych, najniżej połozonych klasztorów.

Wybieramy druga mozliwość i nasze auta powoli wspinaja sie do góry. Widoki sa niesaowite. Co chwila zatrzymujemy sie żeby podziwiać widoki. Nie jest to latwe, droga jest wąska i nie ma zbyt wielu miejsc do parkowania

Moni Agiou Georgiu tou Mandila

Jeszcze z Kastraki zobaczyć można pozostałosci po monastyrze pod wezwaniem Św. Jerzego Zdobywcy. Na skalnej ścianie widać rozpadlline obwieszona kolorowymi chustami, ktore wieszaja mężczyźni w dniu 23 kwietnia podczas uroczystości w dzień św. Jerzego. Jedyne pozostałosci po klasztorze to kapliczka oraz ikona św. Jerzego na skale. Jednak żeby je zobaczyć trzeba zreczności i wspinaczki na linie po pionowej skale.
 
 

Moni Agiou Nikolaou Anapafsas

Pierwszy klasztor, na jaki można się natknąć jadąc do meteorów z wioski Kastraki, to wielopiętrowy monastyr Świętego Mikołaja Odpoczywającego. Jest to najmniejszy z klasztorów ulokowany na wąskiej 80m metrowej skale. Dość trudne (bardzo strome) podejście oraz maleńkie rozmiary budowli sprawiaja, że należy równiez do rzadziej odwiedzanych. Istniał już pod koniec XIV w. 100 lat pózniej poddano go gruntownej przebudowie i ozdobiono malowidłami. W 1909 r nikt juz w nim nie mieszkał a mury chyliły sie ku ruinie. W pierwszych latach II w światowej zostal uszkodzony przez niemieckie bomby. W latach 60-tych XX w. rozpoczęto renowacje ukończoną przed kilkoma laty. 

Godziny otwarcia: codziennie 9.00 - 18.00.

Monastyr Rusanou

Klasztor Rousanou otrzymał nazwę od pierwszego mieszkańca, który prawdopodobnie nazywał się Rusanos. Niestety nie znaleziono pisemnych źródeł potwierdzających ten fakt. Prawdopodobnie klasztor został założony w 1380 r. przez mnichów Nikodema i Benedykta. W 1546 r. został wyremontowany i rozbudowany przez mnichów Maksyma i Joasaf z Joaniny. Kościół ma swoje święto w dzień Metamorfozy Jezusa.

Ściany zdobią cudowne freski, znajdują się tam też wota wśród których są obrazy, naczynia liturgiczne, krzyże, szaty mnichów i relikwie świętych.

Do 1897 r. pielgrzymi wchodzili po drabinie zawieszonej w powietrzu, później w tym miejscu wybudowano dwa drewniane mosty (1930), które zapewniają wygodne wejście licznym pielgrzymom.

 
 
 
 
 

Godziny otwarcia: codziennie 9.00 - 18.00.
 
 

Moni Varlaam

Pierwszym mieszkańcem tej skały był Warlaam, który w roku 1350 wybudował mały kościół pod wezwaniem Trzech Świętych oraz kilka celi dla mnichów.

W roku 1518 weszli na tą skałę dwaj bracia - Nektarios i Theofanis, którzy pochodzili ze szlacheckiej rodziny z Joaniny. Wybudowali oni od nowa kościół Trzech Świętych a także kościoły: Wszystkich Świętych i Świętego Jana Proroka. Kopuły w kościele są w kształcie krzyża. Malowidła na ścianie zrobił w roku 1458 wielki artysta z Krety - Franco Katelana, a wejściową część kościoła ozdobił malowidłami ksiądz Jerzy z Thiwa.

W 1627 r. kościół Trzech Świętych został ozdobiony freskami przez Stergiosa i Kirilosa. W 1922 r. zrobiono schody w skale, tak więc pielgrzymi wchodzą teraz bezpiecznie i wygodnie. Używana jest także siata do przenoszenia rzeczy.

Pierwsi mnisi weszli na tę skałę robiąc prowizoryczną drabinę (szczeble były wbite w skałę). Trochę później zastąpiono ją drabiną zawieszoną w powietrzu. Trzeba było dużo wysiłku i odwagi, aby w ciągu pół godziny wejść na szczyt. Wśród relikwii klasztoru (które znajdują się w skarbcu) są kości wielu świętych a także habity, krzyże, naczynia liturgiczne ze srebra, ewangelia cesarza Konstantyna, rękopisy na pergaminie, żelazny pas właścicieli klasztoru, haftowany złotym epitafium Jezusa.

Godziny otwarcia: codziennie oprócz wtorku 9.00 - 13.00 i 15.15 - 18.00.
 
 
 

Moni Megalou Meteorou

Na wysokości 613m n.p.m. i 475m.w. nad korytem rzeki Pinios znajduje się, największa skała z grupy Meteorów. Na niej zbudowano klasztor Metemorfozy.

Pierwszym, który zamieszkał na tej skale był Athanasios w 1380 r. wybudował tam świątynie.Klasztor odnowili i rozbudowali dwaj mnichowie: Joasaf w latach 1387-88 i Symeon w latach 1541-42. Klasztor mawygląd okazały, swym wyglądem przyciąga wzrok. Ołtarz jest rzeźbiony w drewnie, a następnie złocony. Tron przeora jest dekorowany sentefirem (kamień szlachetny), ściany są zdobione malowidłami, które ilustrują dogmaty kościoła, historię i liturgię życia kościoła orthodoksyjnego.

Obok tego budynku znajdują się jeszcze trzy małe kościoły. Są to kościoły św. Athanasjosa, który znajduje się przy wyjściu z klasztoru, drugi kościół św. Konstantyna i św. Heleny z roku 1769, trzeci kościół św. Jana Proroka z 1600 r. Wśród relikwii znajdują się CZASZKI założycieli Joasafa i Athanasjosa, relikwie wielu świętych, oraz wota wielu cesarzy bizantyjskich i patriarchów, krzyże, obrazy, rękopisy oraz pergaminy zawierające symbole, srebrne naczynia liturgiczne. W bibliotece znajduje się 600 tomów starodruków.

Do 1923 r. wchodzono do klasztoru po sznurkowej, wiszącej drabinie lub wciągano ludzi w specjalnej SIACIE. Dzisiaj wchodzi się do klasztory wykutymi w skale korytarzami i schodami. Tą drogą wchodzą pielgrzymi do tego potężnego meteora.

Zdjecia kaplicy przy wejściu do klasztoru

Pozostałe dwa udostepnione klasztory Klasztor Świętej Trójcy (link) oraz Klasztor Świętego Stefana (link) omineliśmy gdyż droga do nich biegnaca od strony Kastraki była w remoncie 
 

Z waznych informacji - wszystkie przewodniki podaja informacje o konieczności ubrania "godnego" stroju (wszyscy - zakryte ramiona, mężczyźni - dlugie spodnie, kobiety - spódnice conajmniej do kolan). Na miejscu okazuje sie, że malo kto przejmuje sie ta tradycją (a nasze dziewczyny meczyly sie w spodnicach ;).

Wewnatrz klasztorów zabronione jest fotografowanie i filmowanie